بوی باران
اما خاک .... کهنه ٬ خشک ٬ عطش
بوی باران
اما ....
ز نسیان آمده ام؟
یا به نسیانم می برد بوی باران؟
هراسی است بی هوده
وصدایی از فراسوی زمان
پرسشی گفتگویی شاید
با من نیست آن که می گوید : نامم چیست
غرش دردیست آشکارا با او
که هم نامش ننامند ٬ با هیچ یک
که درد نامش ٬ ننگ غبیله ایست قبله گم کرده
که نامش یعنی درد
دردش را معنا نتوان جست
معنایش را تنها نتوان جست
الا
به ناله کودکان
مادران
خواهران
برادران
......
اما خاک
کهنه..... خشک تشنه.