..................................................................................
پ.ن.۱:به همین کمی زیادم.
پ.ن.۲:کمی دیگر نیستم ......
.
برخیز
آبی ترین پیراهنت را تن کن
دیریست رویای زمین حضورت را می طلبد
برخیز
مردگانت ٬ و زندگانت را رها کن
این جا
زندگانش
به رویای رویارویی ات زندگانی می دهند
و مردگانش
در تو بیدارند
برخیز
آبی ترین پیراهنت را تن کن
آبی روشنت امتداد تیرگی هاست
برخیز
آبی روشنت را
آبی تر ٬ روشن تر
طلوع کن.
طلوع
ساعت صفر است
به یاد می آورم ٬ باید از یاد برده باشم
نیمه شب گذشته
عبور صامت یک ماهی تشنه
از صبوری آب
خلوص روشن شیشه
در عبور تگرگ
..................
ظهور
ساعت بی صفر
به یاد می آورم ٬ ز یاد برده ام
گم شدن در کوچه های نو .... کهنه
رسوب ساده یک سنگ
به سیمان گیاه
..............
غروب
صفر ساعت گم شده
(( ی ٬ ا ٬ د )) حروف جای از یاد برده اند
تنها ٬ صدای خاموشی می آید
و عبور چیزی شاید
شبیه چرخش یک روز
در جدال زمان.
نه ٬ نه.باز اشتباه کردی!
خیلی ساده است....
اون بوی گند از لقمه نیست که اخش می کنی ٬ بوی گند از دستات!!!!!!
دستاتو بشور ٬ اینقد از لقمه ایراد نگیر.
...........................................................................................................
پ.ن:خیلی نبودم.چه خبرا؟
مرا ببین
از پس قطورترین حصارهای زمان
مرا با جامه ای از صبر و سکوت
پذیرا باش
ببین
نه دورم و نه نزدیک
نورم و نه تاریک
ایستاده ام و تو را می خوانم
به سادگی
می بینی ام؟
پذیرایم که شوی
خواهی شنید مرا
در هر قطره باران
که تو را می خوانم
به سادگی
می شنوی؟